در دقيقه اي مبارك از هفدهم ربيع الاولِ سالِ ۸۳ هجري قمری ،شهر مدينه از آسمان وُ زمين، نور بارانِ قدمِ نو رسيده اي شد كه سال ها پيش ، پيغمبرِ والاتبارِ اسلام حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) ، آمدنش را بشارت گفته وَ‌بر او نام صادق گذاشته بود .
اين قولي ست قديم ، كه تاريخ را بزرگان مي نويسند .

ارواحِ‌بزرگ وُ طيبه ، از آنجا كه دل در آسمان وُ ريشه در اعماق دارند ، بزرگترين اندوُ زرين ترين صفحات تاريخ با قلمِ فضيلت وُ بصيرتِ‌ خويش نگاشته اند . اينان ائمة‌ معصومِ مسلمانان هستند . سُلاله اي مبارك پي ، كه نوبت به نوبت ، خورشيدِ ايمان وُ علم وُ حكمت را ، فرا راهِ بشريت افروختند وُ آن را به نامِ ناميِ خود، جاودانه كردند . يكي از اين بزرگترين بزرگان ، رئيس مذهبِ‌ شيعه ، ششمين ستارة تابناك ولايت و امامت ، امام جعفر صادق (علیه السلام) ، يگانة‌ زُهد وُ‌ دُردانة معارف وُ حكمت وُ عرفانِ اسلامي است . تذكرة عرفاي نامدار گواهِ این مدعاست كه ، از صدر تا ذيلِ آنها ، از درياي حكمتِ اين امام همام ، به قدرِ‌ تشنگي ي خود ، جرعه ها كشيده اند وُ بهره ها كسب كرده اند .

آمارها حكايت از اين دارد كه از مكتبِ حضرت شان ،‌ چهار هزار دانش اندوخته بيرون آمد ،‌كه هريك توانستند خود، شاگردانِ بسياري تربيت كنند كه اينهمه ،‌در عرصة علميِ آن روزگار ، بي نظير بود .

عظمتِ كاري را كه امام جعفرصادق (علیه السلام) به انجام رسانيد ، زماني بهتر درك مي شود كه گفته آيد،‌ ايشان در يك دورانِ گذارِ تاريخي زندگي مي كردند .

دوراني بينِ حكومت اَمويان وُ عباسيان ،‌بحرانِ سیاسی- اجتماعی در حدِ اَعلاء بود . و فشارهاي جور وُ ستمِ حُكام ، بيداد مي كرد . در چنين زمانه ي تاريك وُ جهالت باري ، ششمين آفتابِ امامت وُ ولايت ما ،‌درخشيدن گرفت ؛ ‌ابرهاي تيره ي جهل وُ نفاق وُ شِرك را كنار زد تا جان هاي شيفته ي عاشقانِ اهلِ بيت (علیهم السلام ) را ،‌از بارانِ بي پايانِ معرفت ، سيراب سازد . در اين دوران، پرچم تشيعِ‌علوي ، برافراشته تر ، به اهتزاز درآمد وَ‌ دانشمندان وُ عُلماي شيعي ، كه از مكتبِ پُر بارِ حضرت ، بيرون آمده بودند، در سراسرِ جهانِ اسلام، به انتشارِ نور ، كمرِ‌ همت بستند ؛ نهضتي كه تا امروز وتا همیشه ، امتداد دارد.

در سالِ ۱۴۸ هجري ، به دستورِ خليفة كوردلِ عباسيان ،‌امام را به شهادت رساندند.

بی خبر از آنکه شهادت ، رازِ تمامِ اولياء‌الله است ؛ رازي كه معرفت وُ عشق الهي را ، چشمه به چشمه تا جاودان جاري مي كند ، تا بگويد كه : دريا هرگز نمي ميرد . . .

سیدرضا سیددانش- فعال فرهنگی و رسانه‌ای