به گزارش‌‌‌‌‌ندای گیلان به نقل از خبرگزاری فارس، مرتضی رضوان‌فر عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و مجری طرح نقش ایران و زبان فارسی در گسترش مساجد و مفاهیم قرآنی، اظهار داشت: من در بخش هنری نمایشگاه قرآن به بررسی کتیبه‌های فارسی در جهان پرداخته‌ام؛ در این نمایشگاه کتیبه‌هایی وجود دارد که در جریان ایران هراسی و فارسی ستیزی، در دهه‌های اخیر آسیب دیده‌ و نام نشان ایرانی در این کتیبه‌ها از بین رفته است.  وی با اشاره به تراشیده شدن تعمدی امضا و هویت ایرانی در این کتیبه‌ها، افزود: از آنجایی که احتمال می‌رفت هویت این کتیبه‌ها کاملا و به مرور زمان از بین برود اقدام به جمع آوری و خوانش این کتیبه‌ها کردیم تا فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی از بین نرود.این پژوهشگر که این مجموعه کتیبه‌ها را به صورت کاملا شخصی و بدون هیچ حامی مالی جمع آوری کرده است، تاکید کرد: برای جمع‌آوری این کتیبه‌ها شخصا به کشورهایی نظیر آذربایجان، روسیه، هندوستان و آلمان سفر کردم و از آنجا که در این کشورها زبان فارسی را زبان دین می‌دانند، در مقدس‌ترین مکان‌ها مانند محراب‌های مساجدشان از کتیبه‌هایی به زبان فارسی استفاده کرده‌اند که امیدوارم این مهم مورد توجه دست اندرکاران کشورمان قرار گیرد.  وی پیرامون محتوا و زمان نگارش کتیبه‌ها، گفت: اکثر این کتیبه‌ها مربوط به دوره صفویه و قاجار است؛ در این دو دوره مفاهیم دینی و قرآنی در قالب شعر در مساجد و مکان های دینی، نقش بسته‌اند. این اشعار یا از شاعران نامداری چون حافظ، سعدی، فردوسی، نظامی، سوزنی سمرقندی بوده یا شاعران گمنام آن‌ها را سروده‌اند.رضوانی‌فر با بیان اینکه کتیبه‌های فارسی مربوط به ٤٠٠ سال پیش تا ١٠٠ سال پیش است، افزود: در میان آن‌ها آثار قدیمی‌تر مانند مسجد دربند هستند که پیشینه آن مربوط به ١٣٠٠ سال پیش یعنی زمان امام جعفر صادق(ع) است. حتی در این آثار زمان ساخت بنا یا کتیبه به صورت ماده تاریخ یعنی در قالب یک بیت شعر آمده است.   محقق کتیبه‌های جهان ایرانی با اشاره به گستره این کتیبه‌ها خاطر نشان کرد: کتیبه‌های فارسی از کشورهای شرقی مثل چین، برمه، اندونزی، مالزی آغاز شده و تا کشورهای اروپایی مانند مجارستان، بوسنی، صربستان ادامه یافته است. برای مثال کتیبه فارسی که در هامبورگ آلمان موجود است و جزو کتیبه‌های معاصر به شمار می‌رود، توسط آیت الله بروجردی در ٦٠ سال قبل ساخته شده است.  انتهای پیام/