به گزارش‌‌‌‌‌ندای گیلان به نقل از خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، سفر به مناطق نفتخیز کشور غالبا یک وجه مشترک دارد که آن هم گرمای طاقت فرسای حاکم بر این مناطق است،فرقی هم نمی کند که در ماه های سردسال به جنوب کشور سفر کنی و یا در ماه های گرم؛ تنها فرقش این است که در ماه های سرد کمی از گرما کاسته می شود اما هوا همچنان گرم است.این مقدمه را نوشتم به این دلیل که اصلا فکر نمیکردم در تاریخ 10 آبان ماه که در برخی از نقاط کشور شاهد بارش برف هستیم و در برخی دیگر از نقاط نیز هوا کم کم به سمت سرما میرود، در جنوب کشور شاهد دمای 34 درجه به بالا باشیم.از این نکته هواشناسی که بگذریم مناطق نفتخیز جنوب کشور نقاط مشترک دیگری هم دارد مانند مشعل های روشن در تمام شبانه روز که برخی از آنها در فاصله چند صد متری از مناطق مسکونی قرارگرفته اند، لهجه شیرین جنوبی و خون گرمی اهالی جنوب کشور که باید هم بوی بد گاز مشعل ها را تحمل کنند و در سالهای اخیر گرد و غبار گاه و بیگاه را.با این وجود اما به قول مردمان جنوب کشور شهرهای اهواز، سوسنگرد، دزفول، شوش، خرمشهر، آبادان و …. شبیه هم نیستند و با هم تفاوت می کنند، مثلا هوای شهر اهواز خشک تر از آبادان است و یا آبادان یکی از با صفا ترین شهرهای جنوب است.البته اهالی جنوب بیراه هم نمیگویند، چون در همه سفرهایی که در مدت فعالیتم در حوزه خبری نفت به جنوب کشور داشتم مانند سفر به دشت آزادگان، سفر به غرب کارون، سفر به اهواز و غیره خرمشهر چیز دیگری است.رنگ و بوی سفر به خرمشهر با تمام این سفرها فرق می کند؛ شاید به خاطر تابلوی بزرگی که بعد از پل ارتباطی با آبادان و در ابتدای شهر نصب شده که روی آن با خط قرمز نوشته اند