ندای گیلان:درست یک سال پیش در چنین روزی استاندار گیلان به مدیرانش دستور داد تا در راستای ایجاد ارتباط بین دولت و پایگاه اجتماعی اش و بهره گیری از نیروی فکری جوانان عرصه مدیریتی از مشاورین جوان استفاده کنند.

حتی احمدی پور، معاون سیاسی امنیتی استاندار نیز طی نامه ای کتبا این دستور را ابلاغ کرد و مسئولی هم برای این طرح گذاشت. سیاسیون استان از اصلاح طلب تا اعتدالی نشستند به مذاکره تا صد نفری را وارد لیستی کنند که لیست مشاوران جوان نام گرفت.

لیستی که مشخص می کرد کدامیک از نیروهای جوان و تحصیلکرده جریان حامی دولت می بایست وارد کدام اداره شوند. لیستی که خیلی سریع واکنش جناح مقابل یعنی اصولگرایان را برانگیخت. صدای اعتراضی کوچکی نژاد، نماینده مردم رشت اما از همه بلندتر بود. آنقدر بلند که سر و صدای طرح مشاوران جوان برای مدتی خوابید.

اما استاندار ظاهرا در اجرای طرحش مصر بود و اسامی به ادارات ارسال شد تا هر اداره ای یک مشاور جوان داشته باشد. اولین نفر محمدرضا عابدی محزون بود. از چهره های جوان سیاسی و نزدیک به هر دو جناح اصلاح طلب و اعتدالی، که به واسطه سابقه ورزشی اش پیش از ابلاغ استاندار و در بهمن ۹۲ از سوی مسعود رهنما، مدیرکل اداره ورزش و جوانان منصوب شد.

سپس بعد از صدور بخشنامه از میان آن لیست بلند بالا این فرمانداری ها بودند که از دستور مافوق خود اطاعت کردند آن هم اطاعت نصف و نیمه. اکثر فرمانداران اکثر شهرهای مختلف گیلان مشاور جوان دارند اما تقریباً نه آن مشاورینی که در لیست صد نفره حضور داشتند

. فرمانداران از میان خود فرمانداری ها افرادی را به عنوان مشاور جوان منصوب کردند به غیر از چند شهرستان ازجمله فرمانداری رشت که یکی از اولین مشاوران جوان را در این پست گمارد.  مانی زرشکی فعال سیاسی جوان اصلاح طلب که یکی از اصلی ترین چهره های پیگیر این طرح بود از اولین منصوبین این طرح  هم شد.

اما علی رغم تمام تلاش هایش نتوانست در انتصاب سایر همفکرانش در ادارات دیگر موفقیت چندانی داشته باشد. اتفاقی که برای میرزایی نیز به واسطه سابقه تحصیلی و شغلی اش در اداره جهاد کشاورزی افتاد. عادل حسینی، خواهرزاده هرمز ربانی، هم به اداره گردشگری و میراث فرهنگی رفت.

مرتضی یوسف پور، از نزدیکان به کیوان محمدی و اعتدالیون هم مشاور جوان اداره ارشاد شد و کامیار چایچی هم به اداره راه و ترابری رفت. این افراد از بین آن لیست صد نفره تنها کسانی بودند که هر کدام بنابه دلایلی توانستند مشاور جوان مدیران کل شوند.

علاوه بر این ها حکم تعداد دیگری هم از سوی استانداری صادر و به ادارات ابلاغ شد اما مورد پذیرش مدیران قرار نگرفت. سهیل سجودی، فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو سابق شورای مرکزی خانه فرهنگ که قبلا به واسطه مدرک مهندسی صنایع اش برای اداره صنایع درنظر گرفته شده بود به یک باره و حتی بدون اطلاع خودش، حکمش برای اداره پایانه ها نوشته شد که البته مورد پذیرش مدیرکل این اداره قرار نگرفت.

این جابجایی در لیست مشاوران جوان که اکثر بدون اطلاع خود افراد انجام می شد هم داستان جالبی داشت. هرآنکس که ظاهرا قدرت لابی یا ارتباطش با حلقه بالایی بیشتر بود می توانست نام خود را جایگزین نام دیگری کند و هر آنکس که کمتر پیگیر این طرح بود خود به خود از لیست حذف می شد.

نمونه اش جابجایی بود که برای پست مشاور جوان یکی از ادارت فرهنگی اتفاق افتاد که البته مورد پذیرش مدیرکل آن اداره به خاطر عدم ارتباط تحصیلی و سابقه ای کاندیدای مورد نظر با آن اداره قرار نگرفت. این اتفاق در اداره بهزیستی هم اتفاق افتاد و حتی فشارها و پادرمیانی ها نیز اثر نکرد و حرف آقای مدیر یک چیز بود: «من مشاوری که نه مدرک تحصیلی و نه سابقه کاری مرتبط نداشته باشد نمی خواهم».

اما عدم موافقت مدیران با مشاوران جوان به همین یک دلیل محدود نمی شد. مدیرکل پارک علم و فن آوری اصلا مشاور جوانی که از سوی استانداری حکم داشت را به حضور نپذیرفت. فنی حرفه ای هم رفتار مشابهی با مشاور جوان پیشنهادی استانداری داشت. آموزش و پرورش هم همچنین. در این بین اما خبری از واکنش مدیرانی مانند مدیرکل جهادکشاورزی نشد که مشاور پیشنهادی اش هم مدرک تحصیلی و هم سابقه کاری مرتبط داشت.

گیلان فردا