‌‌‌‌‌ندای گیلان:بنده چند سال پیش، در زمانی که مشغول تحقیقات برای ساخت یک سریالی دربارة موضوع امام زمان(ع) بودم، در خدمت آقای پورطباطبایی آمدیم منزل ایشان یا آمدیم منزل آقای پورطباطبایی اگر اشتباه نکنم که آقای صفایی هم آنجا حضور داشتند. این اولین برخوردم بود. در مورد ایشان زیاد شنیده بودم ولی برخوردی پیش نیامده بود.میشود اینطور گفت که آقایانی که روحانی هستند معمولاً به خاطر کسوت روحانیت و سابقه حوزویشان برخوردهایشان هم معمولاً یک نوع خاص علمایی است. حالا در حد هر کدام از آقایان حالا چه مجتهد باشند چه پایینتر، این تیپی هستند. آقای صفایی یک حالتی داشتند که مشخص بود بلدند با هر تیپی برخورد خاص آن را داشته باشند. بلد بودند این را. احساس میکردم ایشان این حالت دعوت، درونشان خیلی قوی بود.بعضی افراد بلدند دعوت کنند حالا لازم نیست که روحانی باشند، بعضی افراد یک خصوصیتی دارند که دعوت به حق، این غریزه درونشان خیلی قوی است و اینجور افراد هستند که معمولاً موفق میشوند آدمها را منقلب کنند، متحول کنند، به اندیشه بیاورند و این یک بزرگی میخواهد، ایشان هم این حالت را داشتند که خیلی قوی بود. و خیلی طولانی در مورد هر بحثی میتوانستند بحث کنند. خیلی آرام و خیلی حامل علم بودند. مشخص بود که اطلاعات خیلی زیادی داشتند که این دو خصوصیت برای من خیلی جالب بود.