آنروزی که قرار شد بدلیل عضویت در هیئت رئیسه فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین در مسابقات پاراالمپیک شرکت کنم فکر نمی‌کردم چنین اتفاقات تلخ و شیرینی را شاهد باشم ، غروب چهارشنبه حاضر شدیم برای رفتن به مراسم افتتاحیه پاراالمپیک فارغ از آن اسکورت منظم پلیس و وجود نیروهای امنیتی ، حضور گسترده مردم که پیاده و سواره عازم استادیوم مورد نظر بودند جالب بود البته قصدم از این نوشتار بیان خاطرات نیست آنچه که برایم جالب و دیدنی بود شادی مردم بود! همه می‌خندیدند همه شاد بودند همه لبخند بر لب داشتند آخر اینجا شادی و نشاط را فسق و فجور نمی دانند !!

اینجا جوانانشان و مردمشان همه و همه شاداب بودند در تمام طول برنامه در فکر حرف‌های آن امام جمعه‌ای بودم که رفتن به پارک آبی را اشکال می دانست !! و اگر جلویش را نگیرند امروز فرداست که حکم حرام بودن بازی کودکان را بدهد . بماند که پدر و مادرها چطور باید به بچه هایشان تفهیم کنند که این حرفها در اسلام نیست !!

این آقایان خودشان حاشیه نویسی کرده اند !! اسلام دین شادابی و نشاط است اسلام با خنده مخالف نیست مسلمان می بایست خندان باشد و درست کردن چهره خشن از اسلام عین خیانت به اسلام است !!

باید جلوی این افراد را گرفت قرار نیست تریبون در اختیارشان را به هر شکلی که می خواهند استفاده کنند !! صبح در سر میز صبحانه دیدم همه دوستان دلشان از فضایی که دیشب در افتتاحیه پاراالمپیک دیده بودند خون بود می گفتند چرا ما ایرانی ها نمی توانیم ؟؟ ما بودیم اینها نبودند !! الان آنها هستند ولی ما کجائیم ؟ ولی این افتتاحیه نکات مثبت هم داشت . زمانی که کاروان ایران برای رژه وارد شد تمام استادیوم یکجا تشویقش کردند واقعا نمی دانم چرا ؟ ولی فکر میکنم شاید آنها می دانند ما شایسته خیلی خیلی بیشتر از اینها هستیم !!

آخر ما ایرانی ایم با تاریخی سرشار از افتخار که به آن می بالیم و همان ما را سر پا نگه داشته !! بنا به اطلاع واصله CNN برای هر کاروان بیست تا سی ثانیه برنامه پخش کرد و تنها کاروانی که مجری CNN دو دقیقه در توصیف آن صحبت کرد کاروان ایران بود مترجم می گفت حتی یک نکته منفی هم نگفت و کلی تعریف و تمجید از ایران و تیمش !! آخر ما ایرانی هستیم ” ایرانی “!