یادداشت-مصطفی داننده: هوای تهران و بسیاری از شهرهای کشور آلوده است. هر سال زمستان کشور با  این مشکل روبرو است.

در دیگر فصل های سال هم هوای دیگر شهرهای ایران آلوده است. از عسلویه و شهرهای خوزستان که مشعل های نفت و گاز و پتروشیمی و آتش زدن نیشکر، هوای نفس کشیدن را از مردم دریغ می کنند تا دیگر شهرها و روستاهایی که آلودگی تاسیسات صنعتی، زمین و هوا و آب انسان ها را به آلودگی می کشند.

به نظر می‌رسد قرار نیست مسؤولان فکری به حال این آلودگی کنند.

مشکل اصلی اما آلودگی هوا نیست. درد کشور سیاست زدگی است. کشور دچار سیاست زدگی شده است. آلودگی که در بهار، تابستان، پاییز و زمستان همچو ابری سیاه بر سر ایران سایه افکنده است.

این روزها که حال آب و هوای ایران خوب نیست، رسانه‌های اصلاح طلب را ورق بزنید. زیاد خبری از آلودگی هوا نیست. همین رسانه‌ها زمانی که قالیباف شهردار تهران بود یا دولت در اختیار اصول‌گرایان بود. چنان از آلودگی هوا دم می‌زدند که گویی عامل این آلودگی جنابان اصول‌گرا بودند و متهم اصلی، قالیباف.

امروز چون نجفی و اصلاح طلبان سرکار هستند این رسانه‌ها سعی می‌کنند از آلودگی هوای تهران چشم پوشی کنند.

از آن سو تلویزیون به ماجرای کتک خودرن یک دستفروش ورود می‌کند. درحالی که در گذشته فقط سکوت می‌کرد. دلیل مشخص است. قالیباف دیگر شهردار تهران نیست. حالا می‌شود چون همفکرمان در قدرت نیست مشکلات شهر را نشان داد، حتی بزرگ تر نشان داد.

رسانه‌های اصول‌گرا که سال‌ها در برابر افزایش قیمت کالا، ارز، بنزین و … سکوت می‌کردند و حالا که دولت روحانی می‌خواهد بعد از چند سال برخی قیمت‌ها بالا ببرد، طبل واویلا می‌کوبند که گویی روحانی تنها دولتی در ایران بوده است که قیمت‌ها را افزایش داده است.

در همین ماجرای زلزله اخیر کرمانشاه به خوبی سیاست زدگی در ایران قابل مشاهده بود. سری به رسانه‌های رقیب روحانی بزنید تا ببیند چه می‌گویم.

این رسمش نیست. در بسیاری از کشورهای دنیا رقابت سیاسی وجود دارد. شدیدتر از ایران هم وجود دارد. این رقابت اما در زمین بازی سیاست است وقتی کار به مردم و مشکلات آنها می‌رسد همه کمک می‌کنند. فرقی نمی‌کند رقیب سرکار است یا دوست.

در ایران همه چیز قربانی سیاست است.

ایران در صدر کشورهایی است که سیاست زده هستند. در ایران هر اتفاقی می‌افتد رنگ سیاست به آن زده شده قبل از هر رنگ دیگری.

مشکل اصلی ایران سیاست زدگی است. سیاست زدگی حل شود، آلودگی هوا هم درست می‌شود.

این روزهای ایران به شدت شبیه شعر سهراب سپهری است. شعری که گویی همین روزها سهراب، سروده است. شعری که تازه، تازه است.

جای مردان سیاست بنشانید درخت

که هوا تازه شود.

کاش به جای اصلاح طلبان و اصول‌گرایان، درخت می‌کاشتیم تا حداقل هوای مردم تازه می‌شد و در میان ابرهای آلوده نفسی می‌کشیدند. کاش این کار را می‌کردیم.