مدتی بود که متوجه رفتارهای مشکوک سهیلا شده بودم، چند باری از او علت ماجرا را پرسیدم اما او مدام طفره می‌رفت تا این‌که یک روز برحسب اتفاق شماره کیوان ـ مقتول ـ را روی گوشی اش دیدم. سهیلا مجبور شد که واقعیت را بگوید

یک لحظه از جایم بلند شدم که او موهای مرا گرفت و من هم با مشاهده میله آهنی روی مبل، آن را برداشتم و چند ضربه به سرش زدم. من وقتی عصبانی می‌شدم کنترلی بر رفتار نداشتم؛ چند بار هم شوهرم را در عصبانیت کتک زده‌ام

خسته و کوفته از سر کار برگشتم، وارد خانه که شدم، همسرم گفت: کفشاتو در نیار، برو یه‌بسته فلفل و زردچوبه بخر و زودی برگرد که شب مهمون داریم