بعد از حدود دو سال بهره‌برداری خاص دونالد ترامپ از طرف‌های درگیر به نظر می‌رسد در این شرایط وی و دولت آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که تداوم بحران عربی در خلیج فارس به نفع سیاست‌های واشنگتن در خاورمیانه به ویژه در فشار حداکثری بر تهران نیست و باید جبهه هم پیمانان متحد شود

به گزارش ندای گیلان،خبرهای ویژه حاکی از آن است که بحران در شورای همکاری خلیج فارس رو به پایان است و اگر در لحظات آخر اتفاق خاصی روی ندهد‌ که همه رشته‌ها را پنبه کند، به احتمال زیاد طی روزها و هفته‌های آینده محاصره قطر لغو و روابط میان آن با عربستان، امارات و بحرین از سر گرفته خواهد شد.

همچنین این احتمال وجود دارد که مقاماتی از این کشورها به دوحه سفر کنند و نشست سران شورای همکاری خلیج فارس در آینده نزدیک برگزار شود.پرسش‌ها درباره چند و چون ماجرای آشتی و راه‌حل‌های مورد توافق زیاد است و فعلا اطلاعات دقیقی در دسترس نیست و صرفا با گمانه می‌توان به تجزیه و تحلیل پرداخت اما یک نکته روشن است و آن هم این که کلیت خواسته‌های طرف‌های مقابل قطر محقق نشده است؛ هر چند احتمالا دو طرف در برخی مسائل به راه‌حل‌های میانه دست یافته‌اند. نکته مهم اما این است که به احتمال زیاد آمریکا عامل اصلی این آشتی است.

بعد از حدود دو سال بهره‌برداری خاص دونالد ترامپ از طرف‌های درگیر به نظر می‌رسد در این شرایط وی و دولت آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که تداوم بحران عربی در خلیج فارس به نفع سیاست‌های واشنگتن در خاورمیانه به ویژه در فشار حداکثری بر تهران نیست و باید جبهه هم پیمانان متحد شود. نکته دیگر این که به نظر می رسد مصر بخشی از معادله آشتی با قطر نیست. این هم دلایلی دارد که فعلا مجال پرداختن به آن‌ها نیست. این آشتی تحول راهبردی مهمی است و جا دارد با چشم‌اندازی ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک به آن نگریست. جالب این جاست که این اتفاق اگر روی دهد، در حالی است که امارات در صرافت بهبودی روابط با ایران است و گام‌هایی نیز در این جهت برداشته شده است. به هر حال، ایران بخشی از انگیزه‌ها، پیام‌ها و پیامدهای آشتی احتمالی است و باید دید آیا اتحاد مجدد شورای همکاری خلیج فارس گامی در جهت مذاکره یکپارچه و متحد با ایران است یا در پازل فشار حداکثری آمریکا می‌گنجد یا هر دو به شکلی و نحوی مطرح است؟اول باید دید خبرهای پشت پرده رنگ آشکاری به خود می‌گیرد و این آشتی بالاخره به واقعیت خواهد پیوست یا خیر؟ که اگر چنین شد می‌توان به پاسخ بخشی از پرسش‌های ساده در روزها و هفته‌های آینده رسید، اما برای پرسش‌های کلیدی‌ باید منتظر تحولات عملی ماند و جواب را از آن‌ها گرفت.