درآستانه روز زن وگرامی داشت آن شاید بهتر باشد تمام احترام ومحبت به اورا در دسته گل وفرستادن پیام وهدیه وکلیشه های دیگری که سال ها فقط یک روز را بصورت کاملا نمادین به خود اختصاص داده به نوعی جایگزین احترامی شایسته
ونگاهی برابر کنیم که درتمام طول سال مستدام باشد وهمواره ارزش وجایگاهش
در جامعه حفظ شود.زنانی که امروز مسئولیتی فراتر از کدبانوگری دارند درکنار وظیفه مادری همسر بودن از ارکان مهم جامعه ای هستند که در مشاغل وبستر های مختلفی نقش وحضوری پررنگ وموثر دارند.نهادینه شدن نگاه برابر جنسیتی باید بلفعل شود وبه زن به چشم یک انسان باحقوق کاملا برابر در تمام حوزه ها نگاه کرد.گاهی جسارت ها آنقدر توهین آمیز و بدورازاخلاق است که خیلی از بانوان علی رغم توانایی ها استعدادشان ازجامعه دور میشوند وجرات ابراز ندارند.باید به این باور برسیم که زنان هم یک انسانند فقط ممکن است تعداد یاقدرت سیاسی واجتماعی شان از همگروهی های مردشان کمتر باشد که آن هم از تبعیض جنسیتی نشات میگیرد.بی شمار دیده ام زنانی که بعلت نداشتن حس امنیت واحترام از کار دست کشیده اند چون برایشان نگاه های مرد سالارانه وگاها کاملا ابزاری قابل تحمل نبوده.اعتراضات فریاد هایی که سانسور میشوند به صلاحدید حفظ آبرو.
نه زن،هر ارگان زنده ای که رابطه‌اش بااو صرفا وابستگی باشد چه ازلحاظ مادی ویا معنوی هرگز به برابری نخواهد نرسید.شاید زمان رسیده است که تنگلری برخی وجدان های خواب وخمار را بیدار کند وآگاه به این که درمحیط کار دیگر نباید هیچ زنی درمعرض آزار جنسی ویا حتی نگاه جنسیتی باشد.از خودمان شروع کنیم وبرای جایگاه زن احترامی که لایقش است درنظر بگیریم که خداوند مقامی شامخ به غایت مادر را برارنده اش دانسته.باجامعه ای امن ونگاه های امن تر میتوان حس خوب امنیت وارشمندی را به زنان القاء کرد.برای رسیدن به ساختارهای اجتماعی ،فرهنگی،سیاسی و اقتصادی برابر این تغییرات نیاز است وباید به آن پرداخته شود.جامعه ای فارغ از کلیشه های جنسیتی میتواند آرمانی وایده آل باشد حرکت رو به رشد را دنبال کند.