به گزارش ندای گیلا از رشت،سیامک ریماز اظهار کرد: اهدای اعضای ۳۳ بیمار دچار مرگ مغزی در گیلان به بیماران نیازمند در این سال شامل؛ ۳۹ مورد اهدای کلیه، ۲۹ مورد کبد و چهار مورد اهدای قلب بوده است.

وی با بیان اینکه از مجموع اهدای کلیه پنج مورد برای پیوند به شیراز انتقال یافت و بقیه در رشت پیوند شد، اضافه کرد: همچنین در زمینه اهدای کبد نیز هشت مورد در رشت پیوند شد، ۲۰ مورد به شیراز و یک مورد هم به تهران انتقال یافت.

مسئول واحد فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی گیلان با اشاره به انتقال چهار مورد اهدای قلب به تهران بیان کرد: این استان به لحاظ تعداد اهداء عضو در کشور رتبه هشتم را دارد.

وی عنوان کرد: اگر چه گیلان به لحاظ تعداد اهداء عضو به نسبت سال‌های گذشته بهتر بود و آمار رضایت‌گیری از خانواده‌های بیماران دچار مرگ مغزی به نسبت استان‌های دیگر نیز بهتر است اما انتظار بیش از این بود ضمن اینکه خانواده‌های ۱۰ بیمار مرگ مغزی گیلان در سال گذشته برای اهدای عضو عزیزشان رضایت ندادند.

دکتر ریماز بیان کرد: بیماران دچار مرگ مغزی قابل برگشت به زندگی نیستند و فرد از نظر پزشکی فوت شده‌است ضمن اینکه تایید مرگ مغزی توسط متخصصان بیهوشی، مغز و اعصاب، جراح مغز و اعصاب، داخلی و متخصص پزشکی قانونی انجام می‌شود.

مسئول واحد فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی گیلان اظهار کرد: در زمان حاضر ۱۴۰ مورد بیمار در گیلان در لیست پیوند کلیه و ۲۰ نفر در انتظار پیوند کبد هستند.

اعلام رضایت برای پیوند اعضا از سال ۱۳۸۷ در گیلان انجام می‌شود؛ باربد چمن‌زیبای کودک چهارساله نخستین اهدا کننده عضو در گیلان است که با رضایت خانواده کلیه‌اش به مردی ۴۲ساله پیوند زده شد. هرفرد مرگ مغزی در صورتی که خانواده‌اش خیلی زود برای اهداء عضو رضایت دهند، می‌تواند جان حداقل هشت تا ۵۳ نفر را نجات دهد؛ بر اساس آمارها هر ۱۰ دقیقه یک نفر به فهرست انتظار برای پیوند عضو اضافه می‌شود، هر ۲ ساعت یک نفر به خاطر نرسیدن عضو پیوندی جان خود را از دست می‌دهد.

کلیه‌ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغز استخوان و برخی بافت‌های بدن از جمله پوست و قرنیه چشم، تاندون، غضروف و دریچه قلب از پیوندهای متداول است؛ قانون پیوند اعضاء، فروردین ماه ۱۳۷۹ در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید؛ براساس این قانون، اعضای بیماران فوت شده یا بیمارانی که مرگ مغزی آنان آشکار و مسلم شده را می‌توان به شرط وصیت بیمار یا موافقت ولی‌دم برای پیوند به بیمارانی که ادامه حیاتشان به پیوند عضو بستگی دارد، استفاده کرد.

رضایت خانواده‌ها برای اهدای عضو بیمار دچار مرگ مغزی، تصمیمی سخت برای نجات جان انسان‌هایی است که زندگی آنان به ایثارشان وابسته است؛ اینان با اهدای عضو عزیزشان مرگ و زندگی را به هم پیوند زده و به بیماران زندگی دوباره می‌بخشند.