به گزارش ندای گیلان،سید محمد اجاق زاده محمدی؛ پژوهشگر حوزه اجتماعی

شب گفتند «پژمان جمشیدی بازداشت شد!»
صبح گفتند «بانک آینده ورشکست شد!»
ظهر گفتند «دلار دوباره رکورد زد!»
شب گفتند «درگیری در غزه شدت گرفت!»
اینها نمونه های اندکی از کارخانه عظیم تولید “هراس” و “جنون” است! آنها ما را در اتاق گاز اخبار منفی حبس کرده‌اند و هر لحظه، دوز جدیدی از سم را وارد رگ‌های روانمان می‌کنند.
جنگ، اعدام، سقوط اقتصادی، بحران‌های ساختگی… اینها تصادفی نیستند؛ یک طرح حساب شده برای نابودی آخرین سنگرهای آرامش ماست.
جامعه ما دارد به یک “بیمارستان روانی سرپایی” تبدیل می‌شود؛ جایی که همه ما بیمارانی عصبی و خشمگین، به اسارت گرفته شده ایم. آنها ما را علیه یکدیگر شکار می‌کنند تا از همبستگی واقعی مان جلوگیری کنند.
ما دیگر خبر نمی‌خوانیم — خبر ما را می‌بلعد!
در یک آزمایشگاه هیجانی زنده‌ایم؛ هر تیتر، یک تزریق اضطراب است.
جامعه ما تبدیل شده به بیمارستانی بی‌دیوار، پر از بیماران عصبی که مدام اسکرول می‌کنند تا کمی درد بیشتری حس کنند… تا زنده بمانند!
این دیگر اطلاع‌رسانی نیست؛ برده‌داری روانی است. و ما کارگران بی‌مزدِ کارخانه‌ی ترس شده‌ایم.
وقت قیام است!
ما نباید همچون گوسفندان مطیع قلعه حیوانات جورج اورول؛ هر لقمه زهری را که برایمان پرتاب می‌کنند، ببلعیم. باید این چرخه شوم را بشکنیم!
هنوز می‌شود این چرخه را متوقف کرد:
نخوان! لایک نکن! بازنشر نده! به این چرخه جهنمی رأی نده.
هر سکوت؛ گلوله‌ای است به قلب هیولای خبر و هر امیدی که منتشر می‌شود، دز زهر کشنده را ضعیف‌تر می‌کند.
این جنگ، جنگ اسلحه نیست… جنگ اعصاب و برهم ریختن روان است. و تنها سلاح ما؛ آگاهی و بی‌اعتنایی هوشمندانه است.

بیائیم این جنایت خاموش علیه آرامش جمعی را متوقف کنیم. کافی است! فریاد بزنیم که دیگر هیچ خبر سیاهی را منتشر نخواهیم کرد!
کافی است! امید را ترند کنیم… .