کنسرت دالیبور کاروای پنج‌شنبه شب در تالار رودکی با همنوازی بهنام ابوالقاسم نوازنده پیانو در قالب سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر اجرا شد.

به گزارش خبرنگار موسیقی ندای گیلان به نقل از خبرگزاری فارس، کنسرت موسیقی دالیبورکاروای از سلسله اجراهای جشنواره فجر ساعت 6 و 15 دقیقه در تالار رودکی اجرا شد.

دالیبورکاروای در 24 جولای سال 1985 در اسلواکی به دنیا آمد و از دوران کودکی استعداد قابل توجهی در موسیقی از خود نشان داد. او از حضور استادان برجسته‌ای همچون «ادوارد گرک»، «مینتشومینشو» و «همران کروز» بهره برده است. کاروای به عنوان تکنواز با رهبران ارکستر مشهوری همچون «لیف سیگرستام»، «آیون مارین»، «هیروایکی ایواکی»، «یاپونتئوآیدن»، «مارک یونفسکی»، «علی رهبری»، «رومن کافمن»، «بنجامین والفیش»، «آندره لنارد»، «اولیور دونانی» و «لیس وروفسکی» همکاری کرده است. وی کنسرتوی ویلون برامس را در تیرماه امسال با ارکستر سمفونیک تهران به رهبری علی رهبری اجرا کرده است و بسیار مورد توجه قرار گرفت.

بهنام ابوالقاسم آهنگساز و نوازنده متولد 1364 کارشناس ارشد موسیقی و مربی دانشگاه است. او پیانو را از 6 سالگی نزد امیر قاسمیان و سوشیانت عازمی شروع و آموخته‌های خود را نزد خانم کلارا بوکوچوا تکمیل کرد و مدتی نیز شاگرد حسین دهلوی بود. او علاوه بر پیانو سازهای ایرانی چون تار و سه تار را نیز می‌نوازد و شاگردی کیوان ساکت را نیز در کارنامه خود دارد. ابوالقاسم پس از حضور علی رهبری در ارکستر سمفونیک تهران با بسیاری از سولیست‌های اروپایی همچون ارول اردینچ، الکساندر رودین و همچنین دالیبورکاروای همنوازی داشته است.

در این کنسرت قطعاتی با عنوان «سونات برای ویلون پیانو در لاماژور اثر سزار فرانک، «شعر اوپوس 26 اثر ارنست شوسون»، «مدیتیشن اثر جولز مسنت» و «کولی اثر موریس راول» اجرا شد.غالب اجرای قطعات خوب به نظر می‌رسید. اجراهای ژوست با نمود چیره‌دستی نوازنده ویلون و تسلط کامل بر اجرای قطعات که نشان از تمرین‌های مستمر این نوازندگان داشت.

فورته پیانوها به درستی انجام می‌گرفت و در برخی موتیف‌ها کاملا جنبه عاطفی فرم‌های موسیقی به مخاطب منتقل می‌شد. تنها موارد ضعف این اجرا را می‌توان عدم تطبیق ریتم‌گیری پیانیست در برخی میزان‌ها برشمرد و همچنین سیم چهارم ویلون که در برخی اجراهای میزان‌ها که بیشتر کار آرشه با آکسان‌های قوی همراه بود و همچنین نت‌های کششی آرشه روی سیم 4 به شدت صدای «گِز» گوش شنونده را آزار می‌داد. همچنین پخش لایو صدا بدون استفاده از صدابرداری و میکروفن به دلیل عدم آکوستیک مناسب سالن غالب این اجرا صدای ساز پیانو به مراتب بیشتر از ویلون شنیده می‌شد.

انتهای پیام/

 

http://fna.ir/HKIVD