به گزارش ندای گیلان، نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که جو بایدن فاصله قابل توجه و ثابتی با دونالد ترامپ پیدا کرده است؛ هم در سطح ملی و هم در ایالت‌های مهم محل رقابت.

به گزارش بی بی سی، او در عین حال به خاطر بودجه هنگفتی که جمع کرده است از لحاظ مالی نیز وضع بهتری دارد و می‌تواند در مدت باقی مانده تا روز انتخابات پیام خود را بلند و رسا به گوش رای‌دهندگان برساند.

اما این قاعدتا باید یادآور خاطرات تلخی برای دموکرات‌ها باشد. احتمال پیروزی هیلاری کلینتون نیز چهار سال پیش در همین روز‌ها بسیار زیاد قلمداد می‌شد؛ و البته همه می‌دانند که نتیجه آن انتخابات چه شد.

آیا ممکن است تاریخ با پیروزی دیگری برای ترامپ تکرار شود؟ اگر ریاست‌جمهوری آقای ترامپ ادامه پیدا کند، احتمالا به خاطر یکی از این دلایل خواهد بود.

اکتبر شگفتی‌ساز
چهار سال پیش، تنها ۱۱ روز مانده به انتخابات، جیمز کومی، مدیر سابق اف‌بی‌آی، اعلام کرد که این نهاد قصد دارد بار دیگر درباره استفاده کلینتون از ایمیل شخصی در دوره‌ای که وزیر امور خارجه بود تحقیق کند. این مساله یک هفته در صدر اخبار انتخابات بود و به کارزار انتخاباتی ترامپ اجازه تنفس داد.

حالا که حدودا دو هفته به انتخابات باقی مانده است، رویداد سیاسی تکان‌دهنده مشابهی می‌تواند برای پیروزی آقای ترامپ کافی باشد.

تا اینجا، اما شگفتی‌های بزرگ به ضرر آقای ترامپ بوده‌اند – مثل مسائلی که درباره مالیات‌هایش مطرح شد و بستری شدن به خاطر ابتلا به کووید-۱۹.

برخی از محافظه‌کاران می‌گویند که مقاله روزنامه نیویورک پست درباره لپتاپی مرموز که حاوی ایمیلی است که شاید جو بایدن را به تلاش‌های پسرش هانتر برای چانه‌زنی به نفع یک شرکت گاز اوکراینی مرتبط کند یک زمین‌لرزه سیاسی است -، اما منشاء نامشخص این داستان و نبود جزئیات کافی به این معنی است که احتمالا نظر رای‌دهندگان زیادی را عوض نخواهد کرد.

اما ترامپ قول داده است که خبر‌های بیشتری در راه است. اگر این مقاله صرفا قدم اول بوده باشد و در ادامه اسنادی مستقیم مبنی بر خلاف‌کاری بایدن در زمان معاونت ریاست‌جمهوری رو شود، آن وقت داستان عوض خواهد شد.

یا شاید اتفاق دیگری قرار است بیافتد که کسی انتظارش را ندارد. اگر قابل پیش‌بینی بود که دیگر شگفتی‌ساز نمی‌شد.

اشتباه در نظرسنجی‌ها
جو بایدن از وقتی که به عنوان نامزد حزب دموکرات انتخاب شد عملا در نظرسنجی‌های ملی پیشتاز بوده است. حتی در ایالت‌های مهم محل رقابت که فاصله کمتر است نیز آقای بایدن شاهد پیشتازی مداومی بوده است که مقدارش عمدتا بیشتر از حاشیه خطا است.

اما همان طور که انتخابات سال ۲۰۱۶ نشان داد، نظرسنجی‌های ملی اهمیتی ندارند و نظرسنجی‌های ایالتی نیز ممکن است اشتباه باشند.

پیش‌بینی ترکیب رای‌دهندگان در انتخابات ریاست‌جمهوری – یعنی کسانی که در واقعیت پای صندوق می‌روند – در هر انتخاباتی کار سختی است، و پیش‌بینی بعضی از شرکت‌های نظرسنجی دفعه پیش اشتباه بود. آن‌ها برای سفیدپوستان تحصیل‌نکرده‌ای که به آقای ترامپ رای دادند وزن کافی قائل نشده بودند.

با این که روزنامه نیویورک تایمز معتقد است که فاصله آقای بایدن در حال حاضر چنان زیاد است که چنین اشتباهاتی تاثیری بر نتیجه انتخابات نخواهد گذاشت، شرکت‌های نظرسنجی در سال ۲۰۲۰ باید با برخی موانع جدید دست و پنجه نرم کنند.

برای نمونه، خیلی از آمریکایی‌ها می‌خواهند برای اولین بار از طریق پست رای دهند. جمهوری‌خواه‌ها از همین حالا قول داده‌اند که برگه‌های رای پستی را خیلی جدی به چالش بکشند تا مانع از چیزی شوند که به زعم خودشان تقلب گسترده است – چیزی که دموکرات‌ها می‌گویند صرفا تلاشی است برای جلوگیری از شرکت مردم در انتخابات.

اگر رای‌دهندگان برگه‌های رای را درست پر نکنند یا از رویه درست پیروی نکنند، یا در انتقال برگه‌های رای تاخیر یا اخلال ایجاد شود، ممکن است به حذف برگه‌هایی منجر شود که هیچ ایرادی ندارند. کمبود حوزه‌های رای‌گیری یا نبود نیروی کافی در این حوزه‌ها شاید باعث سختتر شدن رای دادن در روز انتخابات شود و آمریکایی‌هایی را که شرکت‌های نظرسنجی “شرکت‌کننده احتمالی” قلمداد می‌کنند دلسرد کند.

پیروزی در ایالت‌های محل رقابت
با وجود این که نظرسنجی‌ها حاکی از پیشتازی بایدن است، تعداد ایالت‌هایی که ترامپ در آن‌ها پیشتاز است یا در حاشیه خطا قرار دارد به اندازه‌ای است که اگر سیر وقایع به نفع او رقم بخورد ترکیب کالج الکترال ممکن است آن طور شود که او می‌خواهد.

ترامپ در انتخابات پیشین رای کمتری در سطح ملی کسب کرد، اما در کالج الکترال با اختلاف خوبی پیشتاز بود. هر ایالت بسته به میزان جمعیتش تعدادی رای در کالج الکترال دارد.

بعضی از ایالت‌هایی که دفعه پیش به او رای دادند – مثل میشیگان و ویسکانسین – به نظر می‌رسد که این بار به او رای نخواهند داد. اما اگر بتواند در بقیه این ایالت‌ها با فاصله اندکی پیروز شود و سفیدپوستان تحصیل‌نکرده بیشتری را در ایالاتی نظیر پنسیلوانیا و فلوریدا پای صندوق رای بکشد، می‌تواند به ۲۷۰ رای الکترالی که برای رسیدن به کاخ سفید لازم است برسد.

حتی شاید بایدن و ترامپ هر کدام ۲۶۹ رای الکترال کسب کنند. در چنین وضعیتی نتیجه انتخابات توسط نمایندگان ایالات در مجلس نمایندگان مشخص خواهد شد که اکثرشان احتمالا به ترامپ رای خواهند داد.

اشتباه از سوی بایدن

کارزار انتخاباتی بایدن تا به امروز نظمی مثال‌زدنی داشته است.

واقعیت شرایط ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا یا تصمیمی خودخواسته باعث شده است نامزدی که به تپق زدن معروف است خیلی در کانون توجه یا موقعیت‌هایی که زبانش ممکن است برایش مشکل‌ساز باشد قرار نگیرد.

اما حضور بایدن در برنامه‌های انتخاباتی حالا دارد جدیتر می‌شود. حضور بیشتر خطر زدن حرفی یا کردن کاری را که شاید در انتخابات به ضررش شود بیشتر می‌کند.

ائتلاف انتخاباتی بایدن آش شله قلمکاری از میانه‌رو‌های حومه‌نشین، جمهوری‌خواه‌های ناراضی، طبقه کارگر دموکرات قدیمی، اقلیت‌های قومی و باوران واقعی لیبرال است. ترکیبی از منافع مختلف و متضاد که خیلی راحت ممکن است واکنشی عصبی به گفتار و کردار او نشان دهد.

احتمال دیگری که وجود دارد این است که فشار فعالیت‌های انتخاباتی بایدن سالخورده را خسته کند و بحث‌ها بر سر توانایی او برای انجام وظایف رئیس‌جمهور مجددا بالا بگیرد. اگر چنین شود، شکی نیست که ستاد انتخاباتی ترامپ نهایت استفاده را خواهد برد.

شاید تصور بایدن و اطرافیانش این باشد که تنها کار لازم برای تسخیر کاخ سفید گذراندن زمان است. اما اگر دچار لغزش شوند، قطعا نخستین تیمی نخواهد بود که بازی ظاهرا برده را به نحوی در دقایق آخر واگذار می‌کند.

آرای الکترال چیست؟

بر اساس قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، تعداد اعضای هیئت‌های انتخاباتی هر ایالت معادل مجموع تعداد نمایندگان مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا و سناتورهای همان ایالت است. هر چه ایالتی پرجمعیت‌تر باشد، تعداد اعضای هیئت‌های انتخاباتی آن نیز بیشتر خواهد بود. به همین دلیل نقش ایالت‌هایی نظیر کالیفرنیا، تگزاس و نیویورک به نسبت ایالت‌هایی همانند یوتا، وایومینگ یا مونتانا در انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا به مراتب بیشتر است.

در حال حاضر، بیشترین تعداد هیئت‌های انتخاباتی به کالیفرنیا با ۵۵ عضو تعلق دارد و پس از آن تگزاس با ۳۸ عضو در مکان بعدی قرار می‌گیرد. ۸ ایالت نیز به همراه واشینگتن دی سی تنها دارای ۳ عضو هیئت انتخاباتی هستند. شهروندان واشینگتن دی سی تا سال ۱۹۶۰ از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری محروم بودند و بر اساس اصلاحیه بیست و سوم اجازه یافتند همانند دیگر شهروندان آمریکایی رئیس‌جمهور خود را برگزینند. از آنجا که واشینگتن دی سی در کنگره، نمایندهٔ دارای حق رأی ندارد، اصلاحیه بیست و سوم تعداد اعضای هیئت انتخاباتی این شهر را همانند ایالت‌های کم جمعیت ۳ عضو تعیین کرد.

در ابتدا شیوه انتخاب اعضای هیئت‌های انتخاباتی به این صورت بود که مجالس قانونگذاری ایالت‌ها پیش از برپایی انتخابات عمومی، افرادی را انتخاب می‌کردند و آنان نیز برای تعیین رئیس‌جمهور رهسپار کنگره ایالات متحده آمریکا در شهر واشینگتن می‌شدند. اما اکنون این افراد مستقیماً توسط مردم و در روز انتخابات ریاست جمهوری برگزیده می‌شوند. افراد انتخاب شده نباید هیچ سمت دولتی داشته باشند.

انتخابات در آمریکا، از طریق رأی غیر مستقیم مردم انجام می‌گیرد اما مردم هر ایالت به کاندیدای مورد نظر خود رأی می‌دهند، هر کسی که برنده اکثریت آرا در آن ایالت شود، تعداد آرای انتخاباتی آن ایالت را از آن خود می‌کند و هر کسی که تا دویست و هفتاد رأی انتخاباتی به دست آورد، رئیس‌جمهور آمریکا قلمداد خواهد شد.

در آمریکا، هر ایالتی تعدادی گزینشگر می‌گمارد که بعد از انتخابات، به پایتخت‌های ایالتی سفر می‌کنند و در مجلس ایالتی رأی خود را به نسبت آرائی که مردم به کاندیداها داده‌اند، به صندوق‌ها می‌ریزند، که در حقیقت، تعداد آرای انتخاباتی آن ایالت، به کاندیدایی که رأی بیشتری به دست آورده، متعلق خواهند کرد. رأی انتخاباتی مشتق از دو عدد است. عدد اول تعداد نمایندگان مجلس نمایندگان است به اضافهٔ دو سناتور. به فرض، ایالت ویرجینیا سیزده رأی انتخاباتی دارد، که به خاطر یازده نمایندهٔ مجلس و دو سناتور ایالت است. در آمریکا هر ایالتی دو سناتور دارد و بر اساس جمعیت آن ایالت و نظرخواهی‌هایی که هر دهه انجام می‌گیرد، تعداد نمایندگان مجلس آن ایالت تنظیم می‌شود. به عنوان مثال، در بیست سال گذشته، ایالتی مانند کالیفرنیا، دو سناتور داشت ولی پنجاه و یک رأی انتخاباتی داشت، چون چهل و نه نمایندهٔ مجلس داشتند، اما امسال، کالیفرنیا پنجاه و پنج رأی انتخاباتی دارد، به این دلیل که، مردم از ایالات دیگر به کالیفرنیا نقل مکان کردند و در آنجا زندگی می‌کنند و بر اساس تکثیر جمعیت، در آن ایالت، تعداد نمایندگان مجلس کالیفرنیا، بالاتر رفته و بالتبع، تعداد آرای انتخاباتی، آن ایالت، بیشتر خواهد شد.

در واقع دلیل به وجود آمدن آرای انتخاباتی، این بود که در اوایل تأسیس ایالات متحده، مؤسسین آن نمی‌خواستند که تنها، ایالات بزرگ در انتخاب رئیس‌جمهور تعیین‌کننده باشند؛ در غیر اینصورت این موضوع باعث می‌شد که نامزدها تنها به ایالاتی که جمعیت بیشتری داشته باشد سفر کنند و در آن‌جا با مردم مشارکت کنند، به همین جهت بود که آن‌ها می‌کوشیدند تا این مسئله را از میان ببرند و خواستند که همهٔ ایالات آمریکا بتوانند، نظر خود را ابراز کنند، به همین جهت بود که امروز می‌بینیم، ایالتی مانند کلورادو با نه رأی انتخاباتی یا ایالت نیومکزیکو با پنج رأی انتخاباتی، یکی از ایالات کلیدی، در انتخابات ۲۰۰۸، شده‌اند. هر ایالتی فقط دو سناتور دارد، به خاطر اینکه مجلس سنای آمریکا، تنها می‌تواند صد عضو داشته باشد، به دلیل وجود پنجاه ایالت در آمریکا. اما تعداد نمایندگان مجلس است که بر اساس جمعیت، متفاوت خواهد بود.

رای مردمی

به‌طور معمول همواره نامزدی که در ایالتی توسط مردم، حائز ” رای مردمی ” (Popular Vote) بیشتری شده باشد، از سوی هیئت انتخاباتی آن ایالت برگزیده می‌شود، هرچند که استثنائاتی نیز در طول دو قرن وجود داشته‌است. درانتخابات عمومی ماه نوامبر، پس از مشخص شدن میزان ” آراء مردمی ” هر نامزد در هر ایالت، می‌توان با شمارش تعداد هیئت‌های انتخاباتی، نامزد پیروز در انتخابات ریاست جمهوری را شناسایی کرد. اعلام رسمی نتایج انتخابات تا جلسه مشترک مجلس نمایندگان و سنا در ماه دسامبر طول می‌کشد که در آنجا معاون رئیس‌جمهور به عنوان رئیس سنا، نتایج آراء هیئت‌های انتخاباتی را برمی‌خوانند و بدین ترتیب رئیس‌جمهور بعدی ایالات متحده آمریکا به‌طور رسمی اعلام می‌شود.