در حال حاضر، نزدیک به دو دهه تا زمانی که ارتش آمریکا بکارگیری نسل جدیدی از زیردریایی های خود را آغاز کند فاصله داریم. در حال حاضر، نزدیک به دو دهه تا زمانی که ارتش آمریکا بکارگیری نسل جدیدی از زیردریایی های خود را آغاز کند فاصله داریم.

فناوری ندای گیلان/در حال حاضر، نزدیک به دو دهه تا زمانی که ارتش آمریکا بکارگیری نسل جدیدی از زیردریایی های خود را آغاز کند فاصله داریم. اما این پروژه از هم اکنون در حال پیشرفت است و مهندسین سرگرم بررسی فناوری هایی هستند که به زیردریایی های آینده نقشی تعیین کننده در هدایت پهپادها و قایق های بدون سرنشین در نبردهای دریایی می دهند.
زیردریایی هایی که در حال حاضر توسط ارتش آمریکا بکار گرفته می شوند از کلاس ویرجینا هستند. این زیردریایی ها عملکرد موفقیت آمیزی داشته اند و دائمأ با فناوری های جدید بروزرسانی می شوند، اما در دهه 2030، بیش از سی سال از طراحی آنها خواهد گذشت. نیروی دریایی ارتش آمریکا اعلام کرده قصد دارد نخستین زیردریایی نسل جدید خود را با نام SSNX در سال 2034 خریداری کند و هم اکنون مشغول پیدا کردن فناوری های مناسب برای بکارگیری در آن است.
به استناد موسسه خبری نیروی دریایی آمریکا، یکی از مهم ترین فناوری های بکار رفته در این زیردریایی، سیستم های بدون سرنشین زیردریایی یا به اختصار UUV است. به UUV ها به اندازه پهپادها اهمیت داده نشده، چرا که حوزه فعالیت این وسایل در زیر آب است. اما نیروی دریایی ارتش آمریکا در حال طراحی ماموریت های جدیدی برای UUV ها است، از خنثی سازی مین ها در کف دریاها تا رهگیری سایر زیردریایی ها.
در آینده، یک زیردریایی در هر لحظه قادر به کنترل چند UUV با ماموریت های مختلف خواهد بود. برای مثال، زیردریایی که قصد دارد کوماندوها را به طور مخفیانه در ساحل دشمن پیاده کند می تواند از UUV ها برای خنثی مین ها در مسیر پیش روی خود استفاده کند، وظیفه حمله به قایق های نگهبان دشمن را به یک UUV دیگر بسپارد، و پهپادی را نیز برای نظارت بر وضعیت ساحل، در آسمان دشمن به پرواز درآورد.
هدایت پهپادها از زیردریایی ها کار دشواری است، چرا که زیردریایی ها باید پهپادها را از زیر آب به پرواز در بیاورند. در حال حاضر، پهپادها از طریق حفره ای که برای پرتاب اژدر در زیردریایی ها وجود دارد به بیرون هدایت می شوند. به این ترتیب، اندازه UUV همیشه باید متناسب با این حفره باشد و این محدودیتی جدی به شمار می رود.
یکی از ایده های مطرح در این باره، طراحی پهپادها به نحوی است که به بدنه زیردیایی متصل باشند و بتوانند به هنگام نیاز، از آن جدا شده و پس از اتمام ماموریت، بار دیگر به جایگاه خود بازگردند.
به هر حال باید منتظر بود و دید که طی سال های آینده، کدام راه حل برای استفاده از پهپادها در زیر آب انتخاب می شود.شاتک