به گزارش ندای گیلان،تنها سه روز تا انتخابات کنست اسرائیل باقی است و اکنون سوال این است که پیروز این انتخابات کدام حزب است؟ یک ماه و نیم پیش، چند روز پس از این که ژنرال ذخیره «بنی گانتز» نظامی بازنشسته و رهبر حزب «استحکام اسرائیل» و «یائیر لاپید» رهبر حزب «آینده‌ای هست» از تشکیل ائتلاف «آبی سفید» برای رقابت با نتانیاهو سخن گفتند، همه نظرسنجی ها از پیروزی احتمالی این ائتلاف خبر می دادند. حزب لیکود به رهبری نتانیاهو به دنبال شکل‌گیری ائتلاف ژنرال‌ها معروف به ائتلاف “آبی سفید”، وضعیت بدی پیدا کرد و در نظرسنجی‌ها در جایگاه دوم قرار گرفت، اما همچنان کرسی‌های احتمالی اکتسابی دو جریان راست و چپ نزدیک به هم بود. اما کمتر از دو هفته مانده به زمان انتخابات پارلمانی اسرائیل، برپایی یک هیاهو این برتری را با تردید روبه رو کرد. درست در زمانی که رئیس جمهوری آمریکا با امضای فرمانی پس از 52 سال حق حاکمیت (اشغال) تل‌آویو بر بلندی‌های جولان و الحاق این منطقه اشغالی به خاک رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت. در طول بیست دوره انتخابات پارلمانی کنست، روسای جمهور پیشین آمریکا به اندازه ترامپ نقشی تاثیرگذار در این انتخابات نداشته‌اند. علت آن هم به اعمال و خدماتی نسبتا بی‌سابقه بر می‌گردد که وی در طول دو سال ریاست جمهوری خود برای اسرائیل انجام داده است. از این جهت است که راست گرایان اسرائیلی‌ تندرو، ترامپ را نعمتی از «یهوه» می‌پندارند و این «نعمت» هم‌اکنون برگ برنده نتانیاهو در انتخابات است. انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی و شناسایی آن به عنوان «پایتخت اسرائیل» از جمله مهم‌ترین خدمات ترامپ به نتانیاهو بوده است. جاناتان مارکوس، خبرنگار دفاعی بی‌بی‌سی، می‌گوید: «سخت است که بگوییم اقدام ترامپ یک هدیه انتخاباتی به نخست وزیر اسرائیل نیست، کسی که با تحقیقات قضایی درباره اتهام فساد تضعیف شده و شاید دشوارترین کارزار انتخاباتی عمر سیاسی‌اش را در پیش دارد.» هدیه ای که واکنش های جهانی را در پی داشت. نخستین واکنش به اقدام جنجالی دونالد ترامپ از سوی سوریه صورت گرفت، کشوری که جولان، بخشی از خاکش پس از جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷ تحت اشغال نیروهای اسرائیلی درآمد. دمشق تصمیم ترامپ را «تجاوز آشکار» به حاکمیت سوریه و نقض تمامیت ارضی کشورش قلمداد کرد. اما این همه ماجرا نبود. در جریان جلسه چهارشنبه شب ۲۷ مارس شورای امنیت سازمان ملل بر سر بلندی‌های جولان، هیئت نمایندگی ایالات متحده از اقدام دونالد ترامپ در به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر این منطقه دفاع کرد در حالی که ۱۴ عضو دیگر شورا این تصمیم را محکوم کردند.
معامله انتخاباتی 2019 با 2020
حالا با نزدیک شدن به انتخابات کنست باید به این موضوع نیز توجه کرد که قدم برداشتن ترامپ در راستای منافع حزب لیکود و شخص نتانیاهو می تواند معامله ای برد برد میان «بی بی» و تاجر نیویورکی باشد. مروان قبلان در العربی الجدید نوشت: با به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر جولان و پیش از آن، قدس، ترامپ تلاش می کند آرای یهودی های آمریکا را در انتخابات 2020 از آن خود کند، چرا که می داند 20 درصد یهودیان آمریکا در سال 2016 به او رای دادند. علاوه بر این، ترامپ قصد دارد صفوف راست گرایان مسیحی را به نفع خود مرتب کند. در واقع، وی با ارائه این امتیازهای رایگان به نتانیاهو، تلاش می کند در جریان انتخاباتی که قرار است نهم آوریل برگزار شود، به نخست وزیر اسرائیل کمک کند، تا در مقابل، وی در انتخابات 2020، این لطف ترامپ را جبران و یهودیان ایالات متحده را با او همراه کند. بنابراین، جولان و قدس به اهرمی برای خدمات متقابل انتخاباتی بین اسرائیل و آمریکا تبدیل شده است؛ تنها به این دلیل ساده که چنین مسئله مهمی حتی با یک بیانیه عربی در رابطه با محکومیت آن مواجه نمی شود. در این شرایط، باید منتظر باشیم و ببینیم در ادامه ترامپ چه چیزی از جعبه خود بیرون خواهد آورد؟! همچنین، توماس فریدمن پژوهشگر و نویسنده آمریکایی نیز معتقد است که: «رویکرد ترامپ در قبال اسرائیل نشان می‌دهد که او همه همّ و غمّش این است که هرچه بیشتر از «شلدون آدلسون» حامی بزرگ مالی انتخاباتی صهیونیست پول کسب کند.» به عقیده وی «ترامپ می‌کوشد یهودیان را تشویق به ترک حزب دموکرات کند و رای آن ها را به سمت حزب جمهوری خواه تغییر دهد و هرچه را که «بنیامین نتانیاهو» می‌خواهد به او بدهد که در رأس آن ها تایید رئیس جمهور آمریکا از انتخاب مجدد نتانیاهواست.»

چرا روسیه و آمریکا می خواهند نتانیاهو در قدرت حفظ شود؟

10 روزی از تصمیم دونالد ترامپ برای واگذاری جولان اشغالی به اسرائیل نگذشته بود که ولادیمیر پوتین نیز در اقدامی قابل تامل هدیه انتخاباتی گران بهایی به بنیامین نتانیاهو داد. این هدیه جنازه یک نظامی اسرائیلی کشته شده در نبرد سلطان یعقوب در جنگ علیه لبنان در سال 1982 بود. 37 سال تل‌آویو از طریق مجموعه عملیات سری و جاسوسان خود به دنبال یافتن این جنازه و بازگرداندن آن بود، اما موفق به این کار نشد تا این که روسیه با یافتن آن (به احتمال زیاد در قبرستانی در جنوب اردوگاه یرموک در دمشق) و بازگرداندنش، این کار را به سرانجام رساند.
این اقدام روسیه درست چند روز بعد از واگذاری جولان و حملات اسرائیلی به حلب مسائل زیادی را «روشن‌تر» می‌سازد. مسکو برای حفظ ظاهر هم که شده می‌توانست جنازه «زخاری بومیل» را محرمانه تحویل دولت نتانیاهو بدهد و کسی هم متوجه نشود، اما این کار را نکرد و فراتر از حد معمول و با تدارک مراسمی ویژه در ساختمان وزارت دفاع روسیه، این جنازه را تحویل شخص نتانیاهو داد.
گویا برای مسکو این مسئله مهم نیست که چنین اقدامی پس از واگذاری جولان و حملات تل‌آویو شائبه‌برانگیز خواهد بود و آن را بیشتر در مظان اتهام تبانی در این تصمیمات و حوادث قرار خواهد داد، بلکه مهم پیروزی بنیامین نتانیاهو در انتخابات بیست و یکمین دوره کنست در 9 آوریل (20 فروردین) است. به همین دلیل با برگزاری مراسم ویژه‌ تحویل جنازه به نتانیاهو و تمرکز رسانه‌ای بر آن یک نوع تبلیغ انتخاباتی موثر را برای وی رقم زد که ستاد انتخاباتی خود نتانیاهو در این چند ماه عاجز از انجام تبلیغاتی با این حجم تاثیر در داخل بود.
در کنار آن، بعید می‌دانم که پیام‌های چنین اقدامی در این حد باشد. مسکو با برجسته‌سازی هر چه بیشتر روابط خود با تل‌آویو و پذیرایی قابل توجه از نخست وزیر اسرائیل – به گونه‌ای که پرسفرترین مقام خارجی است که در این سال‌ها به روسیه رفته است – به دنبال تحقق اهداف و رساندن پیام‌های دیگری نیز هست. به احتمال زیاد بنیامین نتانیاهو در قدرت خواهد ماند و رکورد تصدی سمت نخست‌وزیری را خواهد شکست، اما پرسش این است که انگیزه مشترک روسیه و آمریکا و برخی کشورهای عربی منطقه در حمایت از نتانیاهو برای ماندن در قدرت چیست؟ پاسخ روشن است، اما نیاز به واکاوی بیشتر دارد.

* صابر گل عنبری