هیچ تناسبی با وضعیت بسیار استثنایی که ایران اکنون در جنگ با ایالات متحده آمریکا دارد و خطر نیمه‌بالقوه و نیمه‌بالفعلی که تهدیدش می‌کند، ندارد. بنابراین اولین و مهم‌ترین کاری که باید در این زمینه صورت بگیرد این است که واردات کالاهای غیرضروری و کالاهایی که مصرف لوکس دارند، متوقف شود؛ هم کالا و هم خدمات که مهم‌ترین جلوه این خدمات همین مصرف 15 تا 20 میلیارد دلار برای سفرهای خارجی است. در این صورت می‌توانیم سالانه حدود 15 تا 25 میلیارد دلار از مصرف ارزی کشور به شرطی کم کنیم که کوچک‌ترین خدشه‌ای به رشد اقتصادی کشور هم وارد نکند. می‌دانیم که حتی کسری از این عدد می‌تواند جلوی فروپاشی قیمت دلار را بگیرد و قیمت دلار را زیر پنج‌هزار تومان برای هر دلار نگه دارد. بنابراین ما این امکان را داریم که اگر بتوانیم فقط 4، 5 میلیارد دلار از مصرف ارزی کشور کم کنیم، به‌خصوص در بخش سفرهای خارجی غیرضروری، قیمت ارز کنترل خواهد شد. وهله دوم اینکه ویژگی حفاظت از بازار نباید به صورت بازار انحصاری (که هیچگونه میلی به رقابتی شدن و کیفیت بالا و قیمت قابل رقابت در بازار جهانی هست)، باشد. ما حتما باید بتوانیم کالاهایی تولید کنیم که در بازار جهانی رقابت کند. اگر بتوانیم جلوی 3، 4 میلیارد دلار کالا را بگیریم بهتر است یا اینکه بتوانیم 30، 40 میلیارد دلار کالای دیگری به دنیا صادر کنیم؟ مسأله بسیار مهم اینکه کشور باید به موازنه بازرگانی غیرنفتی برسد. معتقدم این حرکت کاملا هم از طریق رشد صادرات و هم از طریق کنترل واردات برای دولت آقای روحانی ممکن است و دو سال هم به این رسیده‌ایم. بنابراین مساله‌ای نیست که در عمل غیر قابل دستیابی باشد. اگر فرض کنیم حجم تولید ناخالص داخلی غیرنفتی ایران حدود 600 تا 700 میلیارد دلار است، ما با صادرات 20 درصد، این عدد یعنی 150 میلیارد دلار درآمد ارزی خواهیم داشت. این عدد فوق تصور همه ما در ایران است. من هم دنبال این نیستم که ایران بتواند 20 درصد کل تولیدات ناخالص داخلی غیرنفتی خود را صادر کند بلکه معتقدم اگر می‌توانستیم با 10 درصد تولیدمان انجام دهیم به سادگی و به روشنی قادر بودیم که همه مسأله تجارت خارجی و همه نیاز ارزی و تلاطم ارزی ایران را حل کنیم. این هدف‌گذاری دور از ذهن نیست و قابل دسترسی است، حتی در امسال به شرطی که دولت بتواند از فشارهای سیاسی، اجتماعی که اطرافش هست، اولا خودش را رها کند و ثانیا بتواند برای مردم به درستی شرایط اقتصادی و اجتماعی که ایران درآن قرار دارد، صادقانه توضیح دهد. اما به نظر می‌رسد ما با ملت خودمان رودربایستی‌هایی داریم که به ما اجازه نمی‌دهد به مردم صاف و پوست کنده بگوییم که ایران در خطر یک تهاجم اقتصادی و سیاسی در تاریخ این کشور از طرف ایالات متحده است. به همین دلیل در طول نوروز امسال با وجود اینکه 22 اردیبهشت آینده معلوم نیست چه بلایی سر برجام می‌آید ما همچنان با 5 تا 10درصد افزایش سفرهای خارجی نوروزی مواجه بودیم

*حسین عبداللهی-روزنامه نگار