به گزارش‌‌‌‌‌ندای گیلان به نقل از خبرنگار بورس خبرگزاری فارس؛ مسئولان بانک مرکزی معتقدند، یکی از الزاماتی که باید پیش از پیوستن بانکهای ایرانی به نظام بانکی بین المللی را پذیرفت، به روز رسانی صورتهای مالی بر اساس آخرین استانداردهای حسابداری جهانی است. استاندارد هایی که پیش از این نیز وجود داشته، اما عزم جدی […]

به گزارش‌‌‌‌‌ندای گیلان به نقل از خبرنگار بورس خبرگزاری فارس؛ مسئولان بانک مرکزی معتقدند، یکی از الزاماتی که باید پیش از پیوستن بانکهای ایرانی به نظام بانکی بین المللی را پذیرفت، به روز رسانی صورتهای مالی بر اساس آخرین استانداردهای حسابداری جهانی است. استاندارد هایی که پیش از این نیز وجود داشته، اما عزم جدی برای رعایت آن دیده نمیشود.با این حال به کار گرفتن استانداردهای بین المللی حسابداری برای بانکهایی که پیش از این تحت عنوان سیاستهای اصل 44 قانون اساسی در بازار سرمایه خصوصی سازی شدهاند، امسال از دید برخی سهامداران خرد با نقره داغ کردن سهامداران آنها در مجامع عادی سالیانه همراه شده است.مجامعی که با برگزاری دیر هنگام نه تنها سهامداران خود را با جیب خالی روانه خانههایشان کرد، بلکه با در نظرگرفتن ذخایر سنگین و حتی مبهمی همچون محاسبات اکچوئری فضای پس از بازگشایی نماد معاملاتی بانک ها در بازار سهام را تیره و تار کرده است.چرا که با تبدیل سود به زیان در پایان عملکرد بانکها و عدم تقسیم سود، آن هم در شرایطی که اظهارنامه مالیاتی آنها با بسته شدن دفاتر حسابداری در پایان دوره مالی 94 حدود شش ماه قبل به سازمان مالیاتی ارسال شده، برآورد قیمت تئوریک در تابلوی معاملات بورس در محدوده کمتر از قیمت اسمی 100 تومانی نه تنها سهامداران نگران بانکها، بلکه متولیان بازار سرمایه و حتی دولت را نیز وحشت زده کرده است.برخی منتقدان درباره اقدام بانک مرکزی برای افزایش شفافیت مالی بانکها معتقدند؛ با مشکلاتی برای بانکها با در نظر گرفتن ذخایر سنگینی همچون ذخایر اکچوئری از سوی بانک مرکزی که معلوم نیست، بر مبنای چه محاسباتی مورد ارزیابی قرار گرفته زمینه دولتی سازی بانکها پس از گذشت حدود یک دهه از آغاز اجرای اصل چهل و چهار قانون اساسی کلید خورده است.در این میان پرسشی که این روزها در بازار سرمایه مطرح می شود، اینکه چرا رییس کل بانک مرکزی در طول مدت 4 ساله ریاست خود هیچ گاه عزمی برای در نظر گرفتن ذخایری که اکنون به یکباره بر سر بانکها خالی شده نداشته و یا حتی نخواسته که هر سال تنها یکی از این ذخایر درخواستی را برای بانکها در نظر بگیرد؟