ندای گیلان–نوشین میربلوک: در بحبوحه روزمرگی و فراز و نشیب های زندگی و زمانی که ناامیدی و بی‌انگیزگی بر انسان مستولی می شود، دیدن پشتکار و تلاش خستگی ناپذیر افرادی که به رغم همه سختی ها و مشکلات سد های بزرگ جلوی روی خود را کنار زده اند و بر قله موفقیت ایستاده اند، حالتان را خوب می کند! حالا اگر این فرد موفق یک زن باشد که سختی های دوچندان را تحمل کرده تا بهترین خودش باشد موضوع کمی متفاوت تر است.

زنان موفق در جامعه ما کم نیستند که با وجود نگاه های بعضاً خوشایند راه خود را در پیش گرفته اند و حالا پرآوازه شده اند. در ندای گیلان قصد داریم هر هفته سراغ یکی از این زنان موفق برویم و به گفتگو با آنان بپردازیم.

میهمان این هفته  شنبه های ندای گیلان،یک بانوی فعال در حوزه محیط زیست است.

لطفا خودتان را معرفی کنید و از تحصیلات و شغلتان بفرمایید.

لیلا پورموحدی هستم ، دانش آموخته ی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی فعال محیط زیست مدیرعامل شرکت تعاونی پسماند پردازشگر بوجاق مجری طرح تفکیک زباله از مبدأ،عضو موسسه پیشگامان محیط زیست بندرکیاشهر ،فعال اجتماعی عضو دفتر رشد و توسعه مردمی شهرستان آستانه اشرفیه ،موسس شرکت تعاون برتر در سالهای ۹۶/۹۷/۹۸،شرکت سبز استان سال ۹۹،شرکت برتر کشور سال ۹۹،شرکت برتر شهرستان در سالهای ۹۶/۹۷/۹۸/۹۹،جوان برتر گیلان سال۹۷،بانوی کارآفرین سال ۹۹

مجری طرح تفکیک زباله از مبدأ و رتبه نخست شهرداری بندرکیاشهر در تفکیک زباله از مبدأ استان گیلان مجری طرح تفکیک زباله از مبدأ روستای سالکده و نشان روستای سبز استان گیلان

 مختصری از فعالیت هایتان درراستای حفظ محیط زیست بفرمایید.

علاقه ی بنده به فعالیت های محیط زیستی که منشأ تشکیل شرکت تعاونی پسماند پردازگر بوجاق در سال ۱۳۹۰ شد تا حدود بسیاری بدلیل مختصات زیبا و بی همتای شهرم بندرکیاشهر با سابقه تاریخی و فرهنگی و قدمت ۶۵۰ ساله است که شهریت و مدنیت را حداقل از ۸۰ سال پیش تجربه کرده و با ۳۷ کیلومتر ساحل بینظیرش و با داشتن تنها پارک خشکی دریایی ایران با مختصات بی همتا که همه ی کارکردهای گیاهی و جانوری را یکجا در خود دارد وپارک ملی بوجاق که هر ساله میزبان ۲۳۶ گونه پرنده مهاجر میباشد.

بندرکیاشهر اولین مکانی در گیلان بوده آن راه آهن احداث شده و روشنایی الکتریکی داشته و بعد از رشت دارای سالن آمفی تئاتر در شیلات با سابقه ی ۱۵۰ ساله همه ی اینها بندر کیاشهر زیبا را مانند نگینی سبز به اندازه ی زیبای هایش خواسته یا ناخواسته گاها مورد تعرض و بی رحمی قرار می‌گرفته.
بنده وارد موسسه پیشگامان محیط زیست بندر کیاشهر شدم و با دیگر دوستان فعالیت های محیط زیستی شروع شد و بعد با ۶ بانوی دوستدار طبیعت شرکت تعاونی پسماند پردازگر بوجاق راتاسیس کردیم . در ادامه آموزش و فرهنگ سازی کردیم.
همایش های روز زمین پاک روز هوای پاک روز درختکاری روز فرهنگ عمومی روز تالاب ها روز دریای کاسپین روز بدون پلاستیک برگزاری پویش های هفتگی برای پاکسازی منطقه ب منطقه با هدف جلب مشارکت مردم برای حفاظت از محیط زیست و آموزش چهره به چهره  تمام مراکز اداری تجاری و خانوارها با ارائه بروشور و تقویم جمع آوری دقیق نیز انجام دادیم.

اعتقاد دارم در خصوص مسایل زیست محیطی خصوصا پسماند بدون مشارکت مردمی آگاه و آموزش دیده نمی‌توانیم به موفقیت دست پیدا کنیم از اصلاح الگوی مصرف که در کاهش تولید پسماند تاثیر گذار است تا تفکیک درست پسماند و بازیافت همه با مشارکت مردم به نتیجه می‌رسد و از این حیث با همت مردم نجیب بندر کیاشهر توانستیم رتبه اول در استان را داشته باشیم و با اعتمادی که مردم مهربان روستای سالکده به ما داشتند توانستیم با جمع آوری تمامی مخازن زباله ی روستا و اجرای طرح تفکیک زباله از مبدأ روستایی ک محل دپوی زباله وسیعی داشت را به روستای سبز تبدیل کنیم .

آیا در مسیر پیش رو با چالش های هم مواجهه بودید،اگر مشکلاتی بوده چگونه آنهارا مرتفع کردید؟

روزهای سخت در مسیر کاری زیادی داشتم خصوصا سالهایی که فریاد می‌زدیم تفکیک زباله از مبدأ وراهکاریی که تمام دنیا سالهاست اجرایی میکنند را جدی بگیرید ولی متاسفانه برخی مسئولین با بکار بردن این جمله که اعتقادی به اینکار ندارند سالها این مهم را انکار کردند.
روزهایی هم اتفاق می‌افتاد که یک مدیر شهری اجازه فعالیت های آموزشی را به ما میداد اما برای نمونه در شهرستانی ۱۳۱۲۴ واحد را آموزش دادیم به هنگام فازدوم کار که همان جمع آوری پسماندهای تفکیک شده است مدیر تغییر میکرد و تنها چون پروژه مدیر قبلی بوده جلوی کار گرفته میشد و حتی ایستگاههای بازیافت هم جمع آوری میشد و تنها یک افسوس میماند .

اما رهرو آن نیست ک که تند و گهی خسته رود  رهرو آن است ک آهسته و پیوسته رود با همه ی این مشکلات همیشه با قدرت در مسیر پیش رفتم.

عنوان اخرین کتابی که مطالعه کردید ،چه بود؟

اطلس جادبه های طبیعی از نیما فرید مجتهدی و دکتر محمد دهدار درگاهی آخرین کتاب مرتبط با طبیعت زیبای گیلان بود ک خواندم و مشغول خواندن کتاب بیشعوری ۲ از خاویر کرمنت نیز هستم.

وقتی حالتان خوب نیست چه کار میکنید؟

وقتی حالم خوب نیست معمولا به آموزش پناه میبرم خصوصا آموزش در مدارس و تی حال دلم خوب میشود که یکی از دانش آموزان از وسط کلاس بلند شود و بگوید خانم ما بزرگ شدیم می‌خواهیم مثل شماسفیر محیط زیست بشویم .

اگر هم روزی که حالم خوب نیست دسترسی به کلاس آموزش نداشته باشم طبیعت گردی و کمک به دیگران هم حالم را خوب میکند .

اعتقاد دارم طبیعت در حقمان دعا میکند.بنظر شما استفاده بیش از حد فضای مجازی چه پیامد های برای نوجوانان و جوانان دارد

در اکثر کلاسهایم درخواستم از نسل نوجوان و جوان حتی پایه های ابتدایی این بوده که همه جیز رادر دنیای مجازی دنبال نکنند و به دنیای واقعی بیایند و همه چیز را لمس کنند.

به درک واقعیت ها با تجربه کردن دست پیدا کنند ،اینکه تمام وقت و عمر با ارزش را صرف فضای مجازی کنیم قطعا در آینده یک افسوس بزرگ برجا خواهد گذاشت و اینکه هر کدام این دختران جوان و نوجوان توانایی هایی دارند که نباید با هدر دادن زمان در فضای مجازی ناشناخته باقی بماند.
استفاده بیش از حد از فضای مجازی فقط زمان و فرصت های با ارزش را از عزیزانمان میگیرد امیدوارم با آموزش استفاده درست از فضای مجازی از سن پایین دختران سرزمینمان فرصت این راپیدا کنند که خیلی زود به علائق و توانمندی هایشان دست پیدا کنند تا بتوانند آینده ی خود و ایران عزیز را بسازند.

 خاطره ای هست از دوران فعالیت شما در زمینه محیط زیست که بخواهید برای ما و مخاطبین تعریف کنید؟

وقتی با عشق راهی را انتخاب میکنید قطعا هر لحظه اش برای تان خاطره است.

در این مسیر سبز از دغدغه پاسداری از جنگلهای هیرکانی و دریای کاسپین و تالاب و پرندگان در خطر انقراض تا برگزاری جشنواره ها و همایش ها و آموزش های چهره به چهره با مردمی که هر کدامشان قصه خودشان را دارند هر روزش خاطره است.

۱۱ ساله است که با دیگر دوستان فعال روز طبیعت کنار خانواده هایمان نیستیم وبا افتخار در نقاطی که مسافرین برای گردش انتخاب میکنند با توزیع کیسه های رایگان ازآنها تقاضا میکنیم تا زباله ها را در طبیعت رها نکنند و همراه شان به قسمت های که مخازن زباله تعبیه شده ببرند بعد از گذشت این همه سال امسال در فردای روز طبیعت در تمامی نقاط همکاری بی‌نظیر مردم شوکه کننده بود این قشنگترین خاطره ی امسالم بود اعتقاد دارم کار فرهنگی باید با برنامه و مدون باشد وقتی قدم در راهی که به آن ایمان دارید میگذارید ،لازم است برایش بجنگید و عقب نکشید.

و اما حرف آخر

قصه پر غصه همه ی دلسوزان محیط زیست کشور است.مسئولین محترم دو سوم از خاک ایران به سرعت در حال تبدیل شدن به بیابان است آبهای زیرزمینی ما ته کشیده ، دریاچه ارومیه خشکیده و تالاب انزلی حال خوبی ندارد سالانه ۳۰۰ هکتار از جنگلهای ما نابود میشود رودخانه ها کمرشان شکسته در کشاورزی به بحث مزیت نسبی توجه نمی‌شود مصرف آب در بخش کشاورزی بالا ۹۰ درصد بوده و بازده کم است ریزگرده ها نفس کشیدن رادشوار کرده تهران رکورد دار فرونشست زمین است  زرجوب و گوهررود رشت آلوده ترین رودخانه های جهان هستند اغلب سدسازیها جواب نداده و باعث خشک شدن تالاب ها شده پسماندهای هنوز هم یکی ازمشکلات بزرگ شهری هستند و فاضلاب ها هنوز بدون تصفیه در رودخانه ها رها می‌شوند همه اینها یعنی هشدار یعنی بحران یعنی بیدار شویم و راهها و برنامه های اشتباه را تکرار نکنیم تا روند تخریب فلات ایران از انچه ک هست فراتر نرود یادمان باشدخانه بربستری از ماسه بنا کردن کاشانه به باد دادن است.