به گزارش ندای گیلان، شَلْغَم سبزی ریشه‌ای است به رنگ سبز و سفید یا بنفش و با برگ‌هایی ناصاف و بریدگی‌های زیاد. ریشهٔ آن غدّه‌ای و به شکل‌های گرد یا دراز به رنگسفید با لکه‌های بنفش می‌باشد. شلغم نه تنها از نظر داشتن ویتامین و خواص معدنی‌اش ارزنده‌است، بلکه از حیث سایر ویژگی‌های غیر غذایی هم سرآمد بوده و در زمره سبزی‌های مهم شمرده می‌شود. شلغم در خانواده سبزیجاتی نظیر کلم بروکلی، کلم بروکسل، کلم برگ و خردل قرار می‌گیرد.

شلغم گیاهی بومی اروپا و آسیای مرکزی است که هنوز هم در زمین‌های وسیع یا در کنار جویبارها به صورت وحشی می‌روید. رومی‌های باستان و مردم اروپا در سده‌های میانه شلغم مصرف می‌کردند. این انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها بودند که آن را وارد قاره آمریکا کردند. امروزه، شلغم در بسیاری از نقاط دنیا، از جمله ایالات متحده و کانادا کشت می‌شود که کالیفرنیا و نیوجرسی بیشترین میزان تولید را دارند.

شلغم متناسب با واریته و زمانی که از رشد آن گذشته‌است می‌تواند گرد یا فرفره‌ای‌شکل باشد که قطر آن از ۵ سانتی‌متر تا بیش از ۳۰ سانتی‌متر متغیر است.

پوست نرمی دارد که به رنگ‌های سفید، زرد، سبز یا ارغوانی موجود است. گوشته زرد یا سفید شلغم طعم ملایم شیرین، تند و بافتی ترد دارد.

در طول سال انواع مختلف آن کشت می‌شود. نوع ارغوانی «تاپ میلان» که مسطح با نقاطی ارغوانی رنگ است زود رشد می‌کند و یک محصول زمستانی خوب به حساب می‌آید.

نوع «اسنوبال» که سفید است رشد سریعی دارد و به‌طور معمول در بهار کاشته می‌شود، ولی نوع «توکیو کراس» محصولی است که در تمامی طول سال قابل کاشت و برداشت است. شلغم ژاپنی «هینونا کابو» هم کشیده و شبیه به هویج است.

شلغم خوب سه علامت دارد:

1. شلغم باید پر باشد؛ بنابراین اگر وسط آن شل باشد و با فشار انگشت فرو برود، پلاسیده و مانده‌است و چنانچه پخته و مصرف شود، تولید نفخ می‌کند.
2. پوست خارجی شلغم باید براق و شفاف باشد.
3. شلغم باید سنگین باشد و وقتی وسط آن را بریدید، درونش روشن و شفاف باشد.

بر اساس تحقیقات و بررسی‌های دانشمندان، هر صد گرم شلغم دارای ۳۵ کیلو کالری انرژی، ۱ گرم پروتئین، ۷ گرم قند، ۲/۰ گرم چربی، ۱/۱ گرم فیبر، ۴۵ میلی‌گرم گوگرد، ۲۸۰ میلی‌گرم پتاسیم، ۶۰ میلی‌گرم کلسیم، ۳۶ میلی‌گرم ویتامینC است، همچنین صد گرم برگ شلغم دارای ۳۶ کیلو کالری انرژی، ۳ گرم پروتئین، ۴/۰ گرم چربی، ۵/۵ گرم قند، ۲/۱ گرم فیبر، ۵۵ میلی‌گرم گوگرد، ۳۷۵ میلی‌گرم پتاسیم، ۲۶۰ میلی‌گرم کلسیم، ۶۰ میلی‌گرم فسفر، ۹ میلی‌گرم سدیم، ۴/۲ میلی‌گرم آهن و ۴۰ میلی‌گرم ویتامینC است.

شربت شلغم

روش تهیهٔ شربت شلغم به این ترتیب است که: ابتدا وسط یک شلغم را خالی می‌کنند و در آن کمی شکر یا عسل می‌ریزند. پس از مدتی آب در آن جمع می‌شود. آب را با قاشق برداشته و مصرف می‌کنند.

خواص درمانی شلغم

مصرف شلغم افراد را در برابر بیماری های پوستی بیمه می کند و در بهبود جوش صورت موثر است. افرادی که مبتلا به جوش صورت و اگزما هستند، چنانچه هر روز مقدار کمی شلغم خام بخورند نیاز بدن آن ها به گوگرد برطرف شده و در نتیجه جوش صورت آن ها از بین خواهد رفت.

در تقویت تخمدان ها نقش اساسی دارد و رحم را برای پرورش نوزادی سالم و قوی، تقویت می کند.
آرام بخش و ترمیم کننده سریع زخم ها بوده و برای تقویت کبد مفید است.
به علت داشتن فیبر، پاک کننده قوی روده هاست و خواص تسکین دهنده شلغم، آن را به داروی طبیعی خواب آور تبدیل کرده است. برای بهبودی شقاق، شستشوی ناحیه مبتلا با آب جوشانده شلغم مفید است.

شلغم در درمان برونشیت، مشکلات تنفسی و آسم موثر است.