مسعود خوانساری : برای دوران انتقال پس از تحریم،  دو سناریو را می‌توان دنبال کرد، به این معنا که براساس سناریوی اول و با توجه به کاهش درآمد در دوسال گذشته، در کوتاه مدت دولت به دنبال رفاه نسبی و سرمایه‌گذاری خارجی برود و ارزی را که در خارج از کشور بوده و در شرایط پساتحریم آزاد خواهد شد، به کالا تبدیل کند.

 اگر این سناریو را دنبال کنیم،  اتفاقی که در دو دولت گذشته افتاد و ۷۰۰ میلیارد دلار ارز را به کشور تزریق شد، همچون دولت گذشته تورم ۴۰ درصدی را به بار خواهد آورد اما سناریوی دومی هم مطرح است؛ به این معنا که از این بزنگاه تاریخی نهایت استفاده را ببریم و ساختار را اصلاح کرده و قیمت ارز را متعادل کنیم تا تولید کشور رونق یابد.

 نیاز است ساختار شبکه بانکی اصلاح شده و بهبود فضای کسب و کار اتفاق بیفتد، همچنین تعیین قیمت حامل‌های انرژی از دیگر اقداماتی است که ضرورت دارد در این دوره صورت گیرد تا سرمایه‌گذاران به درستی بتوانند نقشه راه آینده خود را بدانند.

 هر یک از این دو سناریو، آینده‌ای متفاوت را برای اقتصاد ایران رقم می‌زند اما به هرحال اکنون نتایج مذاکرات هسته‌ای، اقتصاد و سیاست کشور را به ثبات رسانده و در دوره جدید، حجم زیادی از توقعات نیز متصور است؛ به این معنا که در اذهان عمومی آن‌طور تصور می‌شود که پس از تحریم‌ها، وضعیت اقتصادی رو به بهبود پیش رود، سرمایه‌گذاران خارجی بلافاصله پس از لغو تحریم‌ها به سوی ایران روانه شوند و قیمت کالاها ارزان و کیفیت آنها بهبود یابد